Yemin ediyorum böylesine de ayrımcılık olmaz ki ya. Ya ben sokaktaki kedileri yemek verirken bile eşit vermeye çalışıyorum;ancak bana en yakınlarım sürekli haksızlık yapıyor. Yaranamadım bir türlü. Bıktım,gerçekten bıktım.
Bir de salak gibi ağlıyorum. İçimden de kendime söyleniyorum,ne ağlıyorsun aptal gibi,diyorum. Ama yok aptalım ya,aptal olduğumu kanıtlayacağım ya. Gözyaşlarım hemen hazırda bekler zaten sürekli.
Bıktım sizden de,gözyaşlarımdan da...
Buralardan kaçmak istiyorum. Çok uzaklaşmak istiyorum. Kimsenin adımı bile bilmediği bir yere gitmek istiyorum. Param olsaydı çoktan kaçmıştım,çoktan.
Ağlarken bile bana bağıran var bir de. Sesimden mi rahatsız oldun canım? Oysaki ben sessiz ağladığımı sanıyordum.
Sessizce gitmeyeğim yalnız buradan. Gürültü kopacak. Yıkılacak buraları.Gözyaşlarımın her biri geri dönecek teker teker.
Gözyaşlarım büyütüyor içimdekimi hırsımı. Her gözyaşıma neden sizsiniz.Yazıklar olsun size. Çiçeklerimi koparamayacaksınız. Solduramayacaksınız biricik düşlerimi,umut kokan çiçeklerimi. Umudum toprak olmayacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder