İzlediğim tüm filmler hep aynı geliyor. Bütün kitaplar aynı şeyi anlatıyor. Bütün şarkıların bestesi aynı sanki.
Filmdeki kötü çocuk o. İyi çocuk da o. Aptal kız benim. Karşılıksız seven kız da benim. Zaten karşılığı olsa da sevgisinin bir an bitecekmiş gibi izliyorum.
Bir erkeğin sesinden ''Seni seviyorum.''lu şarkıları o bana söylüyormuş gini dinliyorum. Şarkı bitince aşkı da bitiyor. O kısacık şarkıda bile yapmacık olan aşkı.
Bazen filmlere kaptırırız ya kendimizi. Kenidimizi de onların yerine koyarız. Ya da oynayan onlar değil de bizmişiz gibi. O zaman bile tam anlamıyla koyamıyorum onların yerine. Bir anda öyle olmadığı aklıma geliyor kıskanıyorum onları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder