GÜNAH

Sana hiçbir sözüm sevgisizlikten değildi. Kötü bir şey demişsem,dilemişsem kızgınlığımdandı,sevgimdendi.
Ölmeni diledim; çünkü sana kırıldım. Sana kırıldım;çünkü sana olan sevgim sınırlarını aştı. Senin yaptığını başkası yapsaydı kırılmak değil umursamazdım bile. Ancak sen yapınca kalbim ortadan ikiye ayrıldı. Yeni bir aşk doğdu: Acıdan doğan bir aşk.
Sana güzel aşk sözcükleriyle seslenemedim bile. İzin vermedin. İçimden bile diyemedim. Sana ancak ''sen'' diyebiliyorum. Onlarca güzel aşk sözcüğü üretebilecekken ben sıradan bir kişiye seslenir gibi''sen'' diyorum.
Bana öyle kötü davrandın ki sana güzel şeyler demeye korktum. Biliyordum ki; onu bile kullanırdın. Biliyordum ki rahatsız olurdun.
Sen sen sen. Gönlümün ağrısı... Sen güzel olan hiçbir şeyi hak etmiyorsun. Böyleyken bile seni sevmekten usandım,yoruldum. Sana kendi canımdan farksız davranmışken sen beni düşman belledin. O ikiye ayırdığın kalbi sonra paramparça ettin. Bile bile. Kazancın ne? Günah?
Ölmeni diledim; çünkü yaşadıkça günaha saplanıyorsun. Ölmeni diliyorum;çünkü günahtan başka kazancın yok. Ben bu dünyada nasıl yangından başka bir şey göremiyorsam sen de öbür dünya yangından başka bir şey göremeyecekmişsin gibi geliyor. Sevabını günahını bilemem;ancak bana yaptıkların bile yeter bazı şeylere. Hakkımı ödeyebilecek misin?