Buraya lisedeyken kısa öyküler yazdığımı söylemiştim. Ancak onlar başarısız çalışmalardı.
Benim lisedeyken öykülerim kısaydı. Ancak bir tanesi uzun solukluydu ve çok mutluydu. Ben kahramanlarına ''kusursuz aşıklar'' diyordum.
Sonra öyküdeki aşıkları kıskandım mı ne yaptımsa mutluluklarını bozdum. Ve de en çok beğendiğim yer orası oldu.
Aşıklarımız mutsuz oldu ve ben bugün fark ettim öyküm başıma geldi. Gerçekten kötü bir rastlantı olarak elbette ki bozulan mutluluk başıma geldi. Gülünecek ve acı bir durumdayım belki de.
Ben öykümü mutsuz bitirmeye kıyamamıştım;ancak öykü öyle bir yere geldi ki içimden ''ben bunu nasıl mutlu sonla bitireceğim?'' dedim.
Ben de mi o durumdayım yoksa?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder