DEMEDİM HİÇ

Bir akrabam vardı,şimdi samimi olmasak da çok iyi çocuktur.
Bana kendini anlatırdı,sınıfını. O anlattıkça ben erkeklerin masum olmadığını,o yaşta bile masum olmadığını anladım.
Bana kız arkadaşlarını nasıl kandırdığını anlatırdı. Ortaokuldaydık. Gülerdik,gülerdim. Onları nasıl kandırdığını anlatınca gülerdim. O yaştaki çocukta bile bunlar vardı.
Anlatıyor,gülüyor. Artık yapmaz onları,sanmam. Büyüdü,olgunlaştı.
Yine de erkek... Ortaokula giden bir çocuk sevgililerini nasıl kandırdığını anlatıyor.
Ben onun iyi yönde değiştiğini gördüm,düşündüm. Yine de insan büyüdükçe masumluğunu atar çöpe,yapar kötülükleri umursamazca.
Sınıfta bir çocuk vardı. Bana bakardı. Öyle bir bakardı ki,sanki çekiniyormuş,gizleniyormuş gibi.
Biliyordum beni sevmiyordu,biliyordum; çünkü sevgilisi vardı. Yine de ikide bir bana bakar,üstelik kaçamak bakışlar atardı. Onu sevmiyordum ben. Çok kızıyordum ona. Bazen patlama noktasına geliyordum,yine de ağzımı açmadım. En küçük bir imada bulunmadım.
Bazen emin olamazdım. Belki de öyle denk geldi,diye düşünürdüm. Sonra emin oldum. Onun gerçekten iyi biri olmadığından emin oldum:
Birgün otobüs durağında bekliyordum. Okuldan sonra dersaneye gidecektim. Otobüsü beklerken bir o yana bir bu yana bakıyorum,birkaç adım atıyorum. Sonra onun geldiğini gördüm. Başımı çevirdim,onun bana bakıp bakıp da beni etkilediğini falan sansın istemedim. Onu gördüm. Yanında sevgilisi vardı. O bana baktı. Gözlerini ayırmadı. Şaşırıyordum. İnanamıyordum. Duraktaki bankta otuyordum. Bana yaklaştılar.tam yanımdan geçerken o yüksek sesle öksürdü birkaç kez. Bilerek öksürdü.Belli oluyordu, bilerek yaptı bunu. Ben onun hiçbir zaman beni sevdiğini düşünmedim. Amacı beni kandırmaktı,belki de üzmekti. Yine de neden yaptı ki? Ben ona hiçbir şey yapmadım. Ona kızgınlığım bitmedi.
Sınftaki çoğu çocuk serseriydi. Oysa o onlar gibi değildi. Sınıfımız çok komikti. Arkadaşımla yapılan şakaları anlatırdık birbirimize arada. Sonra sınıftakileri çok sevmediğimiz,özellikle erkeklerin kaba olduğunu falan anlatırdık. Sonra:'' Aa ama Ahmet iyi. Mehmet'in de kötü bir şeyi yok. Ali de iyi sayılır.'' gibi sözler söylerdik. Arkadaşım onun da adını anardı. O da iyiydi,derdi. Diyemedim hiç,onu sevmediğimi,onun kötü biri olduğunu düşündüğümü. Demedim hiç...